Η πρακτική της "πώλησης συζύγων" δεν ήταν νόμιμη, αλλά ένα ποτό σήμαινε την ελευθερία από μια σχέση που είχε χαλάσει.
Στις 2 Ιουνίου του 1828, στην παμπ George and Dragon στο Τόνμπριτζ της Αγγλίας, ο John Savage πλήρωσε στον George Skinner ένα σελίνι και ένα ποτήρι μπύρας για τη σύζυγό του, Mary. Ο George παρήγγειλε την μπύρα του και ο John έφυγε κρατώντας από το χέρι τη Mary για να ξεκινήσουν τη νέα τους ζωή μαζί.
Δεν ήταν μια ασυνήθιστη σκηνή. Καθ' όλη τη διάρκεια του 18ου και 19ου αιώνα, οι Αγγλίδες "πουλιόντουσαν" με διάφορα ανταλλάγματα, με τις τιμές να ποικίλουν -"από και ένα τέταρτο ρούμι" μέχρι "σαράντα [βρετανικές] λίρες και ένα δείπνο", ανέφερε το 1887 η North-Eastern Daily Gazette.
Μισό γαλόνι ήταν η συνολική τιμή πώλησης για την 26χρονη κυρία Wells, που αγοράστηκε από έναν κύριο Clayton το 1876, όπως αναφέρει η The Sheffield Daily Telegraph. Ο Clayton πλησίασε τον σύζυγο, δήλωσε την αγάπη του για τη γυναίκα του και τον ρώτησε αν θα μπορούσε να την παντρευτεί. Ο Wells ανασήκωσε τους ώμους -τα τελευταία δύο χρόνια, η σύζυγός του ζούσε με τον Clayton και δεν τον ένοιαζε τι έκανε πια. Είπε στον Clayton ότι θα μπορούσε να την έχει "για τίποτα" (εννοώντας χωρίς αντάλλαγμα), αλλά ο Clayton επέμεινε να του πει την τιμή -δεν την ήθελε "τόσο φθηνά". Ο Wells απάντησε ότι ήθελε μισό γαλόνι (τέσσερις πίντες) μπύρας και οι τρεις τους πήγαν στην παμπ. Αφού αγόρασε την μπύρα του στον Wells, ο Clayton προσφέρθηκε να υιοθετήσει την κόρη τους -η σύζυγος μάλλον ήταν δεμένη μαζί της- και όταν ο κος Wells δέχτηκε, ο Clayton του αγόρασε άλλη μια πίντα. Η κυρία Wells ήταν τόσο ευχαριστημένη που αγόρασε επιπλέον μισό γαλόνι μπύρας, την οποία ήπιαν και οι τρεις μαζί.
"Οι πωλήσεις [συζύγων] γινόντουσαν σε πανδοχεία, τα ποτήρια για την επικύρωση άδειαζαν με μεγάλες γουλιές και το αντίτιμο ήταν συχνά αλκοόλ", έγραψε ο ιστορικός Samuel Pyeatt Menefee. "Σε πολλές περιπτώσεις το ποτό φαίνεται να έπαιξε εξαιρετικά μεγάλο ρόλο, συχνά χρησιμεύοντας ως η συνολική τιμή αγοράς". Το 1832, κάποιος Walter πούλησε τη σύζυγό του στην αγορά Cranbook στο Κεντ για ένα ποτήρι τζιν, μία πίντα μπύρα και τον οκτάχρονο γιο του. Άλλες πωλήσεις είναι γνωστό ότι έγιναν με ρούμι, μπράντι, ουίσκι, μηλίτη, σπιτικό δείπνο και έναν σκύλο από τη Νέα Γη. Όταν εμπλέκονταν χρήματα, δεν ήταν πολλά, ακόμη και για τα πρότυπα της εποχής. Το 1825, για παράδειγμα, μια γυναίκα στο Γιορκσάιρ πουλήθηκε για μια λίρα και ένα σελίνι, ενώ μια άλλη στο Σόμερσετ για δύο λίρες και πέντε σελίνια -την στιγμή που ένα πτώμα πουλήθηκε σε ιατρική σχολή για τέσσερις λίρες και τέσσερα σελίνια. Αυτό δεν σημαίνει ότι η σύζυγος ήταν ένα άχρηστο εμπόρευμα για διαπραγμάτευση, αλλά ότι η πώληση ήταν περισσότερο μια τυπική παρά μια επιχειρηματική κίνηση. Η μπύρα ήταν το πιο κοινό "νόμισμα".
Με την αγάπη που ξέρετε! Ian
Πηγή:3otiko.blogspot.com
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου