Οι λόγοι που «τρομάζει» ένα παιδί κατά τη διάρκεια της νύχτας ποικίλουν ανάλογα με την ηλικία του. Ένα μωρό ξυπνάει γιατί του… λείπουν οι γονείς του ενώ ένας μικρός μαθητής Δημοτικού, γιατί απλά βλέπει εφιάλτες. Από την ηλικία των 6 μηνών έως τα δυο χρόνια, τα παιδιά είναι ανήσυχα κατά τη διάρκεια του ύπνου τους, γιατί νιώθουν το άγχος του αποχωρισμού! Μην τα εγκαταλείπετε, λένε ειδικοί του Κέντρου Ύπνου στο Νοσοκομείο Παίδων της Φιλαδέλφειας. Συμβουλεύουν μάλιστα τους γονείς να κάνουν αισθητή την παρουσία τους έστω και με ένα άγγιγμα ή μια γλυκιά κουβέντα.
Στην ηλικία των δύο ως τριών χρόνων διάφοροι φόβοι είναι αυτοί που βασανίζουν τα ανήλικα όπως ο κακός μπαμπούλας, το τέρας ή ακόμη και οι σκιές μέσα στο παιδικό δωμάτιο. Οι ειδικοί του κέντρου ύπνου υπογραμμίζουν ότι η καλύτερη “θεραπεία” είναι η συζήτηση με το παιδί έστω κι αν η μικρή του ηλικία δεν επιτρέπει αναλύσεις. Λίγες απλές γλυκές κουβέντες καμιά φορά αρκούν…
Μορφές νυχτερινής έγερσης
Περίπου το 17% των παιδιών δεν κοιμούνται τη νύχτα χωρίς διαλείμματα και το 10% εξακολουθούν να μη το κάνουν και σε ηλικία ενός έτους. Συχνά στη ρίζα αυτών των προβλημάτων βρίσκονται ζητήματα αυτονομίας και ανεξαρτησίας. Παρ όλο που υπάρχουν πολλές δυνάμεις στην κοινωνία μας που πιέζουν τους γονείς να νοιώθουν ενοχές γιατί κρατούν το παιδί τους προσκολλημένο πάνω τους πολύ ή για μεγάλο χρονικό διάστημα, οι περισσότεροι γονείς αποδεικνύεται ότι δεν είναι σε θέση να ωθήσουν ένα μωρό πέντε ή έξι μηνών που κλαίει τη νύχτα, να βρει δικές του μεθόδους ανακούφισης. Είναι φυσικό να θέλουν οι γονείς να προσκολλώνται στο παιδί και το παιδί με τη σειρά του να γαντζώνεται πάνω τους. Οι περισσότεροι γονείς κατά βάθος νοσταλγούν την υπέροχη, ζεστή παρηγοριά που τους προσφέρει η παρουσία του κοιμισμένου μωρού δίπλα τους. Αυτά όλα δυσκολεύουν ακόμα τα πράγματα για τους γονείς των μωρών που δεν καταφέρνουν να κοιμηθούν εύκολα τις νύχτες.
Παιδιά που ξυπνούν πιο εύκολα τη νύχτα
- Το υπερκινητικό και παρορμητικό παιδί, με έντονη έφεση για μάθηση, τόση που του είναι πρακτικά αδύνατο να σταματήσει από τη στιγμή που έχει αρχίσει να μαθαίνει κάτι καινούργιο.
- Το παιδί που, κατά τη διάρκεια της ημέρας, θα λέγαμε ότι «δεν ακούγεται». Είναι ήσυχο, πρόσχαρο και παρατηρητικό παιδί, που καταλαβαίνει τα πάντα και σκέφτεται τα πάντα, με αποτέλεσμα συχνά να μην είναι πολύ δραστήριο. Καθώς δεν επενδύει και πολλή ενέργεια στο φως της ημέρας, δεν κουράζεται τόσο ώστε να πέσει εύκολα σε βαθύ ύπνο το βράδυ.
- Το υπερευαίσθητο παιδί, που στεναχωριέται εύκολα. Η ευαισθησία του σε καινούργιες ή παράξενες καταστάσεις το κάνει να προσκολλάται στους γονείς του κι αυτοί εύκολα και ασυναίσθητα υποκύπτουν στις πιέσεις του.
Χρήσιμες συμβουλές
Αν το παιδί εξακολουθεί να ξυπνά τη νύχτα, οι συμβουλές που ακολουθούν ίσως το βοηθήσουν να μάθει να ξανακοιμάται από μόνο του. Θα πρέπει να λάβετε υπόψη, ωστόσο ότι κάθε περίπτωση μπορεί να διαφέρει και ότι κάθε παιδί σίγουρα είναι μοναδικό. Καλό είναι να κάνετε ένα βήμα κάθε φορά με προσοχή και χωρίς βιασύνη.
Βεβαιωθείτε ότι συμφωνείτε και οι δύο με το πρόγραμμα
- Παρατηρήστε πως περνάει την ημέρα του το παιδί. Για μωρά άνω του ενός έτους ο μεσημεριανός ύπνος πρέπει να αρχίζει γύρω στη μία μετά το μεσημέρι και το πολύ για δύο ώρες. Μετά τα δύο έτη ο μεσημεριανός ύπνος μπορεί να καταργηθεί τελείως ενώ κάθε ανάπαυση ή ύπνος μετά τις τρεις το απόγευμα θα μειώσει την ανάγκη του για συνεχόμενο και βαθύ ύπνο τη νύχτα.
- Βεβαιωθείτε ότι ακολουθείτε μια ξεκούραστη και σωστή τακτική την ώρα του ύπνου. Ιδανική η αφήγηση μιας ιστορίας κατάλληλης για την ώρα του ύπνου. Αντίθετα η τηλεόραση δεν ενδείκνυται.
- Αφήστε το παιδί να μάθει να κοιμάται, όταν το βάζετε στο κρεβάτι. Χαϊδέψτε το απαλά για να το κατευνάσετε. Αν διαμαρτυρηθεί, διαβεβαιώστε το πως μπορεί να τα καταφέρει μόνο του.
- Προσπαθήσετε να εντάξετε ένα συγκεκριμένο παιχνίδι στη διαδικασία του ύπνου σαν αναπόσπαστο κομμάτι –μια κουβέρτα ενα ζωάκι ή μια κούκλα.
- Τα παιδιά ξυπνούν και κλαίνε κάθε τρεις με τέσσερις ώρες. Ηρεμήστε το και χαϊδέψτε το με το χέρι σας, αφήστε το όμως στην κούνια του και πείτε του ότι μπορεί και πρέπει να μάθει να ξανακοιμάται μόνο του.
- Μετά από μια περίοδο όπου θα πηγαίνετε κοντά του κάθε φορά που θα ξυπνάει, ξεκινήστε να μένετε έξω από το δωμάτιο και να του μιλάτε.
- Τέλος αφήστε το να επιστρατεύσει όλα του τα αποθέματα και μπείτε στο δωμάτιό του ύστερα από δεκαπέντε λεπτά. Ύστερα συμπεριφερθείτε απλά, επαναλαμβάνοντας τη διαδικασία που αποφασίσατε να ακολουθήσετε και βάζοντας σφιχτά στην αγκαλιά του το παιχνιδάκι του.
Όπως γράφει και ο ομότιμος Καθηγητής Κλινικής Παιδιατρικής του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ T. Berry Brazelton, «ύστερα από σαράντα χρόνια πείρας στον χώρο της παιδιατρικής έχω πειστεί ότι, παρόλο που η ανεξαρτησία του παιδιού δύσκολα γίνεται αποδεκτή από τους γονείς, είναι ένας υπέροχος και σπουδαίος στόχος για το παιδί. Η δυνατότητα να τα βγάζει πέρα μόνο του τη νύχτα δίνει στο παιδί μια πραγματική αίσθηση δύναμης. Μπορείτε να ενθαρρύνετε ακόμα περισσότερο αυτή την αίσθηση επιτυχίας στηρίζοντάς το συναισθηματικά όλη μέρα”
.png)
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου