Τιμητική Γλαύκα - Κεφάλαιο 12 (απόσπασμα απο το μυθιστόρημα της Zoe Szymon "Το γεράκι της θάλασσας"

Ο μόνος που γνώριζε για συγγραφή ήταν ο Σόναπ που την βοήθησε να βρει και εκδοτικό και συγκεκριμένα τις εκδόσεις ΓΛΑΥΚΑ, έτσι λοιπόν αφού είχε βγει το μυθιστόρημα αρχίσαν και οι παρουσιάσεις, πρώτή στάση ο Βόλος που η παρουσίαση θα γινόταν στο πολιτιστικό κέντρο του Βόλου, μια μέρα πριν ακολούθησε γιορτή για την έκδοση και παρουσίαση της ιστορίας που ήταν εμπνευσμένη από την ζωή τους, κάνανε τραπέζι και ήρθε πάρα πολύς κόσμος, ακόμα και ο Απόστολος κάθισε στο τραπέζι και καθόταν και έκανε πλάκα με τον κόσμο. Ήταν μια νύχτα γεμάτη χορούς, γλέντια μουσική και πολύ φαγητό ενώ ακολούθησε και μικρή ανάγνωση από το μυθιστόρημα και έδωσε αντίτυπα σε όλους και στον καθέναν με μια ξεχωριστή αφιέρωση, ο χορός περιλάμβανε έναν κύκλο από γεράκια- κολλητοί του Σόναπ- και τις ζεμπεκιές του Παυσανία ενώ ο κόσμος του πετούσε λουλούδια.

Την ημέρα της παρουσίασης η Πανωραία ο Παυσανίας και ο Σόναπ ήταν παρά πολύ ενθουσιασμένοι, ετοιμάστηκαν, ντύθηκαν καλά ενώ πίσω από το δικό τους αμάξι τους ακολουθούσαν όσοι ήθελαν να έρθουν στην παρουσίαση.

Όταν έφτασαν η Πανωραία ήταν έτοιμη και να φωνάξει και να κλάψει και να γελάσει, ήταν τόσο χαρούμενη και τρείς τους μπήκαν μέσα, μα λίγο πριν μπουν ο Απόστολος έκανε την εμφάνισή του.

<< Καλά βρε εμένα δεν με πήρατε μαζί>> είπε ο Απόστολος γελώντας

<< Έλα μέσα αλλά κακομοίρη μου μην σε ακούσω, θα σε βάλω στο μενού της γιορτής μετά την παρουσίαση>> είπε ο Σόναπ και έβαλε τον Απόστολο να κάτσει στον ώμο του.

Σε μισή ώρα θα ξεκινούσε η παρουσίαση και η αίθουσα έχει γεμίσει με κόσμο, ο Παυσανίας ήταν για λίγο μαζί της μέχρι να αρχίσει, κάθισαν και μιλήσανε.

Έφτασε η ώρα της παρουσίασης, ο Σόναπ κάθονταν δίπλα στον Παυσανία και τον Απόστολο στον ώμο του ως που εμφανίστηκε η Πανωραία μπροστά σε κόσμο…

>Καλημέρα σε όλους εσάς που με τιμάτε σήμερα εδώ με την παρουσία σας, σήμερα θα ήθελα να σας παρουσιάσω το καινούργιο μου μυθιστόρημα, καταρχήν να ευχαριστήσω τις εκδόσεις ΓΛΑΥΚΑ που με βοήθησαν τόσο για να εκδώσω το έργο μου και να στέκομαι εδώ για να σας το παρουσιάσω, είμαι φανερά συγκινημένη που γίνεται αυτό αυτή την στιγμή, το έγραψα αυτό το μυθιστόρημα με βάση τι έχω ζήσει μαζί με τον καλό μου Παυσανία και την γνωριμία μας με έναν πολύ καλό μας φίλο, τον Σόναπ. Μα δεν πήρα μόνο δικά μου βιώματα μέσα από αυτό αλλά και με βάση τι έλεγε ο καλός μας φίλος ο Απόστολος το τουκάν!

<< Ο κόσμος άρχισε να χειροκροτεί πολύ έντονα και η Πανωραία χαμογελούσε και έκλαιγε συγχρόνως, όταν ηρέμησε ξεκίνησε την ανάγνωση και τότε έπεσε απόλυτη ησυχία στον χώρο.

<< (…) Ο άνδρας όταν άνοιξε τότε τα μάτια του και δεν έβλεπε πια τίποτε, είχε καταλάβει ότι το σκοτάδι σκέπασε οριστικά τα μάτια του, έγινε τυφλός, τότε ξέσπασε σε λυγμούς, το μόνο που ζητούσε τώρα ήταν η όρασή του, η Μαρία τον αγκάλιασε και του είπε πως θα τον βοηθήσει για να μην σταματήσει ποτέ να γράφει, η φούστα που φορούσε είχε γίνει λες και ήταν από την βροχή βγαλμένη, του σκούπισε τα μάτια με το μαντήλι που ήταν μέσα στο σακάκι του, μα πριν οτιδήποτε άλλο ρώτησαν αν μπορούσε να αποκατασταθεί η ζημιά μα δυστυχώς απάντηση πήραν αρνητική, εκείνος πήρε μια ανάσα, σκέφτηκε ότι είχε κοντά του την αγαπημένη του Μαρία και χαμογέλασε…>>

Μετά την ανάγνωση στο χώρο υπήρχε ησυχία, κάποιοι κλαίγανε κρυφά και κάποιοι άλλοι απελευθέρωσαν τα βουβά δάκρυά που είχαν και έπεσε και πάλι το θερμό χειροκρότημα του κοινού, ήταν βέβαιο ότι τους συγκίνησε έντονα και δεν μπορούσαν να πουν τίποτα.

Μετά την παρουσίαση η Πανωραία καθόταν και υπέγραφε τα βιβλία της, από εκεί όμως την περίμενε μια έκπληξη! Ο αγαπημένος της συγγραφέας είχε έρθει και αυτός στην παρουσίαση και εκείνη του μίλησε λίγο όταν τελείωσε και έκτοτε τον προσκάλεσε στο τραπέζι που θα έκαναν προς τιμήν της παρουσίασης ενώ εκείνος της πρότεινε αν θα μπορούσε να δανειστεί χαρακτήρες από το μυθιστόρημα για να τα βάλει στα δικά του, εκείνη δέχτηκε με μεγάλη χαρά και επίσης του πρότεινε να γράψουν κάτι μαζί και έτσι άρχισε μια ζεστή συνεργασία.

Πήγαν λοιπόν όλοι μαζί στο τραπέζι και καθίσαν, κάποια στιγμή ο Σόναπ σηκώθηκε σε έναν σκηνοθέτη που του είχε μιλήσει για το μυθιστόρημα, εκείνος έδειξε αμέσως ότι του άρεσε πολύ να αναλάβει να το κάνει σειρά, όταν το είπαν οι δυο τους στην Πανωραία εκείνη ένιωσε το ευτυχία που δεν ήξερε πλέον τι να πει….

Zoe Szymon η τέχνη στη ζωή

Σχόλια