Ο Βασιλιάς Γεώργιος Β'
- Γεώργιος Β' της Ελλάδος, περίοδος βασιλείας : 1922 - 1924
Ο Γεώργιος Β' ήταν βασιλιάς της Ελλάδας κατά τα διαστήματα 1922-1924, 1935-1941, 1946-1947 και πρωθυπουργός από τις 19 Απριλίου έως τις 22 Απριλίου 1941.
Ήταν πρωτότοκος γιος, του τότε πρίγκιπα, διαδόχου και μετέπειτα Βασιλέως, Κωνσταντίνου Α΄και της πριγκίπισσας Διαδόχου Σοφίας της Πρωσίας και Ελλάδας. Ο Διάδοχος Κωνσταντίνος, που ήταν τότε αντιβασιλέας, ανήγγειλε το χαρμόσυνο γεγονός στον βασιλιά Γεώργιο Α΄, που βρισκόταν στην Ευρώπη, στη Βασίλισσα Όλγα, που βρισκόταν στη Σεβαστούπολη στη Ρωσία και στον Πρωθυπουργό Χ. Τρικούπη με το τηλεγράφημα: «Αγαπητή Σοφία έτεκεν υιόν».
Ο Θυρεός του Γεωργίου Β'
Ο Γεώργιος Β΄ υπήρξε από τις πιο δραματικές φυσιογνωμίες της νεότερης ελληνικής ιστορίας. Σε γενικές γραμμές, ακολούθησε τον πατέρα του κατά τη διάρκεια της ζωής του. Έτσι, υπηρέτησε στον στρατό ως υπασπιστής του, παρέμεινε στο πλευρό του κατά τη διάρκεια της σύγκρουσής του με τον Βενιζέλο και τον ακολούθησε το 1917 στην εξορία, όταν παραμερίστηκε στη σειρά διαδοχής από τον μικρότερο αδελφό του Αλέξανδρο, κατόπιν απαιτήσεως της Αντάντ και του Βενιζέλου. Επέστρεψε από την εξορία το 1920, μετά την εκλογική ήττα του Βενιζέλου και την παλινόρθωση της Βασιλείας.
Μετά τη Μικρασιατική Καταστροφή, το Κίνημα της 11ης Σεπτεμβρίου 1922 και την παραίτηση του Κωνσταντίνου, τον διαδέχτηκε στον θρόνο ως Βασιλεύς των Ελλήνων στις 27 Σεπτεμβρίου 1922. Μετά από ένα χρόνο, αναγκάστηκε από την Επαναστατική Κυβέρνηση να εγκαταλείψει την Ελλάδα. Λίγους μήνες αργότερα με απόφαση της εθνοσυνέλευσης, κηρύχθηκαν αυτός και ολόκληρη η δυναστεία, έκπτωτοι. Παρήλθαν 11 περίπου έτη εξορίας για να επανέλθει, έπειτα από το Δημοψήφισμα του 1935. Με την επιστροφή του στη χώρα, ο Γεώργιος μαζί με τον Ιωάννη Μεταξά, έθεσαν τις βάσεις για να προετοιμαστεί η χώρα για τον πόλεμο που ήταν προφανές ότι ερχόταν. Όταν τα ναζιστικά στρατεύματα εισήλθαν στην Αθήνα μαζί με την κυβέρνηση Τσουδερού, έφυγε για την Κρήτη. Όταν κατελήφθη και η Κρήτη από τους Γερμανούς, έφυγαν για το Κάιρο. Με την απελευθέρωση της Ελλάδας, υποχρεώθηκε να παραμείνει στο εξωτερικό και να δεχθεί την Αντιβασιλεία. Κλήθηκε πάλι να βασιλεύσει το 1946 και απεβίωσε μετά από έξι μήνες.
*
Ο βασιλιάς της Ελλάδος Παύλος
- Ο Παύλος της Ελλάδος, περίοδος βασιλείας : 1947 - 1964
Διαδραμάτισε πρωταγωνιστικό ρόλο στον εμφύλιο πόλεμο, καθώς το βασιλικό ζεύγος επιδόθηκε με μια πρωτοφανή δραστηριοποίηση στη σύσταση ιδρυμάτων και φιλανθρωπικών θεσμών, αυξάνοντας τη δημοφιλία της Δυναστείας. Ελέγχοντας αποτελεσματικά τις Ένοπλες Δυνάμεις και τα Σώματα Ασφαλείας και διατηρώντας έναν αντιφατικό ρόλο κατά την περίοδο του ελεγχόμενου κοινοβουλευτισμού, καθώς και καλλιεργώντας άριστες σχέσεις με την Ουάσιγκτον, ο Παύλος εδραίωσε την εξουσία του.
Μετά την παραίτηση της κυβέρνησης Διομήδη τον Ιανουάριο του 1950 διόρισε για τη διεξαγωγή των εκλογών υπηρεσιακή κυβέρνηση εξωκοινοβουλευτικών υπουργών της επιλογής του, οι οποίοι δε διέθεταν την εμπιστοσύνη της Βουλής, εγκαινιάζοντας μια πρακτική που απόκτησε ισχύ άγραφου συνταγματικού εθίμου και εφαρμόστηκε μέχρι το 1964, μετατρέποντας το βασιλιά σε ένα είδος εκλογικού πρωθυπουργού.
Ο θυρεός του βασιλιά Παύλου
Κατά τη διάρκεια της βασιλείας του, οι οικονομικές απαιτήσεις των ανακτόρων προκάλεσαν αρκετές φορές το δημόσιο αίσθημα δημιουργώντας παράλληλα ένταση στις σχέσεις του με τον τότε πρωθυπουργό Κωνσταντίνο Καραμανλή. Ο τελευταίος με επιστολή του προς τον βασιλιά είχε ζητήσει να μειώσει τις δαπάνες του. Τον Φεβρουάριο του 1962 προκλήθηκε νέα ένταση σχετικά με το ζήτημα της προίκας της κόρης του, Σοφίας. Σύμφωνα με τον νόμο που έφερε η ΕΡΕ προς ψήφιση η προίκα της πριγκίπισσας Σοφίας, ενόψει του γάμου της με τον Χουάν Κάρλος, ανερχόταν στις 300.000 δολάρια. Το ύψος του χρηματικού ποσού προκάλεσε τις έντονες διαμαρτυρίες της αντιπολίτευσης ενώ χρησιμοποιήθηκε και ως σύνθημα στις διαδηλώσεις των φοιτητών ("15% Προίκα στην Παιδεία και όχι στη Σοφία"). Αντίστοιχες διαμαρτυρίες προκλήθηκαν και τον Σεπτέμβριο του 1962 με την απόφαση της κυβέρνησης, ύστερα από έντονες πιέσεις των ανακτόρων, για αύξηση της βασιλικής χορηγίας από τα 11.500.000 δραχμές στα 17.000.000. Επίσης κριτική δέχτηκε για τα έξοδα διαφόρων εκδηλώσεων όπως για τους εορτασμούς της εκατονταετηρίδας του βασιλικού θεσμού με την παράλληλη πρόσκληση της βασιλικής οικογένειας της Δανίας.
Το 1959 με πρωτοβουλία του ιδρύθηκε το Βασιλικό Ίδρυμα Ερευνών.
*
Ο βασιλιάς Κωνσταντίνος Β' της Ελλάδος
- Κωνσταντίνος Β' της Ελλάδος, περίοδος βασιλείας : 1964 - 1973
Διαδέχτηκε τον πατέρα του Βασιλιά Παύλο και διαδραμάτισε σημαντικό ρόλο στα πολιτικά γεγονότα που κατέληξαν στην επιβολή στρατιωτικής δικτατορίας. Έχοντας διερευνήσει προηγουμένως το ενδεχόμενο από το 1964, συγκρούστηκε με τον πρωθυπουργό Γεώργιο Παπανδρέου, με αποτέλεσμα την παραίτηση του τελευταίου τον Ιούλιο του 1965 και τα γεγονότα της Αποστασίας, στα οποία και ενεπλάκη. Μετά το στρατιωτικό πραξικόπημα της 21ης Απριλίου 1967 όρκισε την κυβέρνηση των πραξικοπηματιών. Τον Δεκέμβριο του ιδίου έτους οργάνωσε αντικίνημα κατά της δικτατορίας το οποίο απέτυχε, οπότε διέφυγε με την οικογένειά του στο εξωτερικό, αρχικά στην Ιταλία και μετά στο Ηνωμένο Βασίλειο, όπου εγκαταστάθηκε.
Ο θυρεός του Κωνσταντίνου Β'
Το 1973 καταργήθηκε η βασιλεία, απόφαση που επιβεβαιώθηκε με ένα νόθο δημοψήφισμα. Μετά την πτώση της δικτατορίας, διεξήχθη εκ νέου δημοψήφισμα το 1974, στο οποίο επικράτησε η αβασίλευτη δημοκρατία ως μορφή του πολιτεύματος. Ο Κωνσταντίνος αναγνώρισε το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος, αλλά τα χρόνια που ακολούθησαν από το 1975 ως το 1978 αναμίχθηκε σε συνωμοτικές κινήσεις για την πραξικοπηματική ανατροπή του, οι οποίες δεν υλοποιήθηκαν.
Για χρόνια διαρκούσε η εκκρεμότητα με το ελληνικό κράτος για τη βασιλική περιουσία και την ελληνική υπηκοότητα. Το περιουσιακό ρυθμίστηκε με νόμο το 1992 που ακυρώθηκε το 1994 ενώ τότε τού αφαιρέθηκε η ελληνική υπηκοότητα και τού ζητήθηκε ρητή και ανεπιφύλακτη δήλωση σεβασμού στο Σύνταγμα της Ελλάδας, αποδοχής και αναγνώρισης του πολιτεύματος, παραίτηση από κάθε είδους διεκδικήσεις και δήλωση επωνύμου προκειμένου να παραλάβει στοιχεία ταυτότητας. Ο Κωνσταντίνος προσέφυγε στο Ευρωπαϊκό Δικαστήριο Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων κατά του ελληνικού κράτους ζητώντας αποζημίωση ύψους περίπου 500 εκατομμυρίων ευρώ για τη βασιλική περιουσία. Ύστερα από μακρά νομική μάχη, το ΕΔΑΔ επιδίκασε αποζημίωση σε αυτόν και στους άλλους δύο προσφεύγοντες 13,7 εκατομμυρίων ευρώ.
Από το 2013 ζούσε μόνιμα στην Ελλάδα όπου και απεβίωσε.
Με την αγάπη που ξέρετε! Ian
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου